Ciśnienie u psów i kotów

Ciśnienie krwi jest określane jako siła jej naporu na ściany tętnic. Jest ono uzależnione między innymi od mocy skurczów serca i stopnia elastyczności naczyń transportujących krew. Odstępstwami od normalnych wartości ciśnienia krwi są: nadciśnienie i niedociśnienie. Takie nieprawidłowe stany mogą pojawić się również u naszych domowych pupili – psów i kotów. Dla zwierząt tych szczególnie groźne jest nadciśnienie tętnicze, które przez dłuższy czas może nie dawać żadnych niepokojących objawów.

Pomiar ciśnienia krwi u zwierząt

Ciśnienie krwi u psa

Wartość ciśnienia krwi u psa jest uzależniona od wielu czynników. Oprócz kondycji zdrowotnej wpływa na nią również rasa, płeć, temperament oraz wiek psa. Normy ciśnienia u psa nie są tak dokładnie określone, jak ma to miejsce w przypadku ludzi. Przyjmuje się jednak, że prawidłowe ciśnienie krwi u psa wynosi od 110 do 140 mm Hg dla ciśnienia skurczowego i 55 do 80 mm Hg dla ciśnienia rozkurczowego.

Podwyższenie ciśnienia krwi u psa jest najczęściej efektem zwiększenia pojemności minutowej serca lub zwężenia naczyń krwionośnych. W przypadku tych zwierząt mamy najczęściej do czynienia z tzw. nadciśnieniem wtórnym, czyli spowodowanym przez inne schorzenia.

Najczęstsze przyczyny wzrostu ciśnienia u psa to:
• niewydolność krążenia,
• niewydolność nerek,
• choroba Cushinga,
• guz chromochłonny nadnerczy,
• cukrzyca,
• nadmierna produkcja aldosteronu przez nadnercza,
• przyjmowanie niektórych leków tj. erytropoetyny czy niesterydowych leków przeciwzapalnych.

Utrzymanie prawidłowego ciśnienia krwi u psa ma ogromne znaczenie dla stanu jego zdrowia. Nieleczone nadciśnienie może prowadzić do wystąpienia szeregu niebezpiecznych schorzeń. Możemy do nich zaliczyć między innymi: przerost lewej komory serca, postępującą niewydolność nerek, rozwarstwienie siatkówki czy napady drgawkowe. Natomiast niedociśnienie może objawiać się ospałością, brakiem energii lub obniżoną diurezą.

Ciśnienie krwi u kota

Pomiar ciśnienia krwi u kota należy do ważnych aspektów wizyty w gabinecie weterynaryjnym. Ma to szczególne znaczenie w przypadku kotów starszych, często cierpiących z powodu powikłań podwyższonego ciśnienia. Prawidłowe ciśnienie u zdrowego zwierzęcia wynosi 120/80 mm Hg. Wraz z wiekiem kota ciśnienie jego krwi może wzrastać, przyczyniając się do powstawania lub progresji schorzeń narządów wewnętrznych. Nadciśnienie u kota może być także związane z występowaniem schorzeń pierwotnych. Na pierwszym miejscu plasuje się tu nadczynność tarczycy, a także niewydolność nerek, cukrzyca i akromegalia.

O nadciśnieniu u kota możemy mówić wówczas, gdy wartości ciśnienia krwi przekroczą 180/120 mm Hg. W przypadku takiego wzrostu ciśnienia u zwierzęcia należy niezwłocznie wdrożyć odpowiednie leczenie farmakologiczne. Skutki nieleczonego nadciśnienia krwi u kota mogą być bardzo poważne oraz realnie zagrażać jego zdrowiu i życiu.

Zaliczamy do nich:
• zaburzenia rytmu serca,
• niewydolność serca,
• ciężką niewydolność nerek,
• krwotok naczyniowo-mózgowy,
• obrzęk mózgu,
• duszności,
• nagłą utratę wzroku.

Ponadto, wzrost ciśnienia krwi u kota może powodować apatię i wzmożoną męczliwość. Częstsze pomiary ciśnienia krwi powinno się wykonywać u kotów starszych, otyłych, osłabionych i będących w stałym leczeniu z powodu chorób wewnętrznych. Niektóre koty cierpią również z powodu niedociśnienia. Zbyt niskie ciśnienie krwi może powodować spowolnienie reakcji na bodźce zewnętrzne, małą aktywność ruchową lub depresję.

Pomiar ciśnienia krwi u zwierząt

Mierzenie ciśnienia powinno stanowić stały element wizyty w klinice weterynaryjnej. W przypadku młodych psów i kotów należy wykonywać to badanie co najmniej raz w roku. Profilaktyczny pomiar ciśnienia u zwierząt starszych powinien być przeprowadzany co sześć miesięcy. Natomiast u tych psów i kotów, które są bardziej narażone na nadciśnienie, zaleca się sprawdzanie ciśnienia krwi co 3 miesiące. Kontrola ciśnienia u kotów i psów winna być przeprowadzana, gdy są one spokojne i zrelaksowane – można wówczas uzyskać wiarygodne wyniki. Należy zatem zwrócić uwagę na otoczenie zwierzęcia, obecność innych pacjentów czy zbędnego personelu. Wykonanie tego badania w sytuacji stresującej dla zwierzęcia może spowodować otrzymanie zawyżonych wartości, nieadekwatnych do stanu jego zdrowia.

Diagnostyka